तितो सत्य

हैन ए बाबु तँ आज फेरी स्कुलै नगई फर्किस ? आÇनो नाती विक्रम स्कुल जानको लागि घरबाट हिडेको तर वीच बाटोबाटै फर्किएको देखेर हजुरबा रामप्रसादले सोधे । हैन की वा म स्कुल जादैथिए, तर बाटोमै मेरो साथी राकेशलाई फकदै गरेको देखे अनि हामी सँगैं आयौं। विक्रमले जवाफ दिया । हैन ए विक्रम के अनि तेरो साथी फर्किय भन्दैमा त पनि फर्कनुपर्छ त ? कतै ऊ विरामी परेर पो फर्किएको हो की साधिनस् ? हैन कि बा उसले भनेको आज नेपाल बन्द हो रे, अनि घरबाट बाहिर समेत निस्कनु हुँदैन रे अनि तपाइलाई थाहा छ, बा यदी अटेर गरेर स्कुल गयो भने, ढिस्च ढिस्च गोली हान्छन् रे त्यही भएर हामी घर फर्किएका हौं ।
आÇनो त्यति सानो नातिले एकै श्वासमा हत्या र हिंसा सम्बन्धि कुरा गरेको देखेर रामप्रसादलाई यो कुरा सोच्न बाध्य गरायो “आखिर यस्तै बन्द र हड्ताल मात्रै भइरहने हो भने यस्ता देशका कर्णधार, बालबालिकाको कलिलो दिमागमा शिक्षाको उज्यालो दिपको सट्टामा औंशीको कालो रातको सृजना हुनमा कतिवेर पो लाग्ला र ?